Οι σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές της σπονδυλικής στήλης είναι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές, δηλαδή που προκαλούν από ελάχιστο έως καθόλου τραύμα. Αυτό σημαίνει ότι οι επεμβάσεις αυτές πετυχαίνουν τον στόχο τους, χωρίς να θίξουν τους περικείμενους υγιείς ιστούς, κάτι που με τη σειρά του ευνοεί τη γρηγορότερη κινητοποίηση του ασθενούς και την επιστροφή του στην καθημερινότητά του με λιγότερους περιορισμούς. Κάθε τέτοια επέμβαση, υπό την προϋπόθεση ότι θα εφαρμοστεί στον σωστό ασθενή, από έναν εξειδικευμένο όσο και έμπειρο χειρουργό, μπορεί να μεταμορφώσει ακόμα και την πιο δύσκολη πάθηση της σπονδυλικής στήλης σε υπόθεση ρουτίνας.
Η ορολογία των χειρουργικών τεχνικών της σπονδυλικής στήλης
Οι ασθενείς με προβλήματα στη σπονδυλική στήλη ακούνε και παίρνουν καθημερινά πληροφορίες για ιατρικούς όρους όπως «διαδερμική», «μικροδισκεκτομή», «ενδοσκόπια», «ρομπότ», «ελάχιστα παρεμβατική» κ.λπ. Αυτοί οι όροι αφορούν σε ιδιαίτερες τεχνικές για διαφορετικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης (όπως κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, εκφυλιστικής αιτιολογίας παραμορφώσεις ή κατάγματα, οστεοπορωτικά ή από τραυματισμό) και εφαρμόζονται ανάλογα για κάθε πάθηση, λαμβανομένων πάντα υπόψη των ιδιαιτέρων ιατρικών χαρακτηριστικών κάθε ατόμου φύλο, ηλικία, βάρος κ.ά., ενώ συνοδεύονται από την αντίστοιχη φαρμακευτική αγωγή. Για παράδειγμα, ένας νέος άνθρωπος με οξεία κήλη μεσοσπονδυλίου, μπορεί να υποβληθεί σε ενδοσκοπική ή διαδερμική μικροδισκεκτομή, δηλαδή να χειρουργηθεί με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, που χρησιμοποιούν το ενδοσκόπιο ή το μικροσκόπιο, αντίστοιχα. Ωστόσο, όσον αφορά τα κατάγματα ή τις εκφυλιστικές-παραμορφωτικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, εφαρμόζονται διαδερμικές τεχνικές, με χρήση νευροπλοηγού και αξονικού τομογράφου εντός της χειρουργικής αίθουσας, με στόχο την οστική απεικόνιση της πάσχουσας περιοχής σε πραγματικό χρόνο. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον με αυτή την τεχνική, είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε ασθενείς που χειρουργούνται για πρώτη φορά όσο και σε ασθενείς που έχουν στο ιστορικό τους επανεπεμβάσεις ή προηγούμενα αποτυχημένα χειρουργεία.
Οι ενδείξεις της σύγχρονης αυτής τεχνικής είναι η εκφυλιστική δισκοπάθεια, η σπονδυλολίσθηση, η ψευδάρθρωση από προηγούμενα χειρουργεία, η νόσος του παρακείμενου επιπέδου του δίσκου, καθώς και η σκολίωση ή η κύφωση των ενηλίκων.
Τι κερδίζει ο ασθενής
Το σπουδαίο όφελος για τον ασθενή είναι ότι αυτές οι χειρουργικές τεχνικές σπονδυλοδεσίας όχι μόνο γίνονται με απόλυτη ακρίβεια σε σχέση με το παρελθόν, αλλά έχουν και πολλά ακόμα πλεονεκτήματα:
- έχουνμικρή διάρκεια γενικής αναισθησίας, ενώ, κάποιες από αυτές τις τεχνικές εφαρμόζονται και με τοπική αναισθησία.
- έχουν καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα, λόγω των μικρών δερματικών τομών.
- προκαλούν ελάχιστη απώλεια αίματος στο χειρουργείο.
- πραγματοποιούνται με μικρό μυϊκό τραύμα και ευνοούν τη διατήρηση των στηρικτικών στοιχείων της σπονδυλικής στήλης.
- έχουν ελάχιστο κίνδυνο μετεγχειρητικής φλεγμονής ή πυρετού.
- ευνοούν τη γρηγορότερη αποκατάσταση και κινητοποίηση και, συνεπώς, εξασφαλίζουν μικρό χρόνο νοσηλείας.
