Πάνω από 5.000 επιτυχηµένες εγχειρήσεις θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών αδένων για το Κέντρο Θυρεοειδούς του Θεραπευτηρίου.
Ο θυρεοειδής αδένας ρυθµίζει τον µεταβολισµό του ανθρώπινου σώµατος. Βρίσκεται στον λαιµό, µπροστά από την τραχεία. Το εντυπωσιακότερο στοιχείο σ’ αυτόν είναι η αντιµετώπιση που συνήθως του επιφυλάσσουµε: ενώ στην Ελλάδα οι παθήσεις του θυρεοειδούς είναι πολύ συχνές και, ενώ πολύ συχνά ελέγχεται η λειτουργία του µέσω εξετάσεων αίµατος, επειδή οι εξετάσεις αυτές µπορεί να είναι φυσιολογικές, η διερεύνησή του σταµατά εκεί. Αποτέλεσµα; Μπορεί να διαλάθουν της διάγνωσης παθήσεις του θυρεοειδούς που τελικά θα αντιµετωπιστούν χειρουργικά. ∆εν είναι σπάνιο να εκπλήσσονται οι ασθενείς όταν κάποιος γιατρός τούς συστήσει να κάνουν και ένα υπερηχογράφηµα, καθώς δεν είναι επίσης σπάνιο αυτό το υπερηχογράφηµα να αποκαλύψει όζους, όπως αποκαλούνται οι όγκοι του θυρεοειδούς, η θεραπεία των οποίων να πρέπει να είναι χειρουργική. Γι’ αυτό θα πρέπει, στο πλαίσιο του προληπτικού ελέγχου, να γίνεται πάντοτε και υπερηχογράφηµα θυρεοειδούς, κάτι που αποτελεί πάγια πρακτική στο Metropolitan.
Οι συχνότερες παθήσεις του θυρεοειδούς και η αντιµετώπισή τους
Στην Ελλάδα, η συχνότερη πάθηση του θυρεοειδούς είναι η πολυοζώδης βρογχοκήλη, δηλαδή διόγκωση του θυρεοειδούς µε όζους, µικρούς ή µεγάλους. Οι µεγάλοι, δηλαδή αυτοί πάνω από 2-3 εκατοστά, εκτός από τη διόγκωση που προκαλούν, πιέζουν και την τραχεία και δίνουν συµπτώµατα λόγω µεγέθους. Τότε συνήθως η θεραπεία είναι χειρουργική. Όπως επίσης, χειρουργική είναι η θεραπεία όταν κάποιος όζος είναι καρκίνος, οπότε πρέπει να αντιµετωπιστεί ανεξαρτήτως µεγέθους. Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτός που θα εκτιµήσει την κατάσταση και θα προχωρήσει σε περαιτέρω έλεγχο είναι ο ενδοκρινολόγος. Τα στοιχεία από την εξέτασή του, το ιστορικό του ασθενούς αλλά και το υπερηχογράφηµα µπορεί να επιβάλουν την παρακέντηση των ύποπτων όζων, έτσι ώστε από τους ασθενείς µε όζους να ξεχωρίσουν εκείνοι που θα πρέπει να χειρουργηθούν.
Μια άλλη δυσλειτουργία του θυρεοειδούς είναι ο υπερθυρεοειδισµός, κατάσταση κατά την οποία ο αδένας υπερλειτουργεί.
Υπερθυρεοειδισµό µπορεί να προκαλέσει µια σειρά από παθήσεις:
- Η νόσος Graves που αντιµετωπίζεται φαρµακευτικά και, εάν υπάρξουν υποτροπές, χειρουργικά.
- Η τοξική οζώδης βρογχοκήλη που χρειάζεται φαρµακευτική αγωγή για να ρυθµιστεί η λειτουργία του θυρεοειδούς και στη συνέχεια εγχείρηση.
- Το τοξικό αδένωµα του θυρεοειδούς, που είναι σχετικά σπάνιο και αντιµετωπίζεται φαρµακευτικά, µε ακτινοβολία ή χειρουργικά.
Στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται ολική θυρεοειδεκτοµή, δηλαδή αφαιρείται ολόκληρος ο αδένας.
Εµπειρία: το κυριότερο ζητούµενο στην ολική θυρεοειδεκτοµή
Η ύπαρξη ή όχι επιπλοκών κατά την ολική θυρεοειδεκτοµή εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την εµπειρία του χειρουργού. Χαρακτηριστική είναι η σύσταση της Αµερικανικής Εταιρείας Θυρεοειδούς που θέτει ως προαπαιτούµενο της ασφαλούς αφαίρεσης θυρεοειδούς τη δυνατότητα του χειρουργού να αναγνωρίζει τα λαρυγγικά νεύρα χωρίς ή µε τη βοήθεια νευροδιεγερτών. Αυτό γιατί το πρώτο που πρέπει να προσέξει ο χειρουργός είναι να προφυλάξει τα δύο λαρυγγικά νεύρα, τα νεύρα που βρίσκονται πίσω από το θυρεοειδή, σε απόλυτη επαφή µε αυτόν και κινούν τις φωνητικές χορδές. Το δεύτερο είναι να προφυλάξει τους τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες, κρατώντας τους κατά το δυνατόν άθικτους στη θέση τους.
Έτσι οι φωνητικές διαταραχές και η υπασβεστιαιµία, οι δύο σχετικές µε τη θυρεοειδεκτοµή επιπλοκές, στα χέρια έµπειρων χειρουργών πέφτουν κάτω από 1%.
Στους ασθενείς µε καρκίνο του θυρεοειδούς, συχνά, µπορεί να συνυπάρχουν και διηθηµένοι από τον καρκίνο λεµφαδένες, οπότε θα πρέπει πριν από την επέµβαση να γίνεται ένας σχολαστικός έλεγχος τραχήλου µε υπερηχογράφηµα (χαρτογράφηση τραχήλου), που πληροφορεί τον χειρουργό αν υπάρχουν διηθηµένοι λεµφαδένες που θα πρέπει να αφαιρεθούν.
Πάνω από 5.000 επιτυχηµένες επεµβάσεις
Παρόλο που το Metropolitan είναι ένα από τα µεγαλύτερα ροµποτικά κέντρα της Ευρώπης, η ροµποτική ολική αφαίρεση θυρεοειδούς δεν έχει θέση στη χειρουργική του θυρεοειδούς. Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες προκειµένου να µην υπάρχει τοµή στον λαιµό, ενδοσκοπικά. Όµως, αυτή είναι µια εγχείρηση που ακόµη γίνεται µε τοµές από τις µασχάλες ή τις θηλές των µαστών, µια εγχείρηση που µετατρέπει µια καθηµερινή απλή εγχείρηση σε µια βαριά πολύωρη εγχείρηση.
Τελευταία γίνονται προσπάθειες ενδοσκοπικής αφαίρεσης του θυρεοειδούς από το στόµα αλλά και εδώ ισχύουν ακόµη αυτά που ήδη αναφέρθηκαν στην ενδοσκοπική προσπέλαση.
Μέχρι αυτές οι προσπάθειες να µπορέσουν να περάσουν στην καθηµερινότητα και να πάρουν τη θέση τους στην ιατρική πράξη, στο Κέντρο Θυρεοειδούς του Metropolitan όπως και σε όλο τον κόσµο, η χειρουργική θεραπεία εκλογής θα είναι η ολική θυρεοειδεκτοµή. Μια επέµβαση ασφαλής, ελαφρά, µε λίγο και ανεκτό πόνο, εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσµα και επιστροφή στο σπίτι και όλες τις καθηµερινές δραστηριότητες µία ηµέρα µετά τη διεξαγωγή της. Το πιστοποιούν πάνω από 5.000 επιτυχηµένες επεµβάσεις στο Κέντρο Θυρεοειδούς του Metropolitan.
