260 συμμετοχές. 14 χώρες. 215 χιλιόμετρα. Τι χρειάζεται για να τρέξεις και να τερματίσεις σ’ έναν τέτοιο αγώνα; Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που τρέχουν; Ποια ιδέα τους κινητοποιεί; Ποια θέληση τους κινεί όταν όλο το σώμα τους λέει «φτάνει»; Από τι υλικό είναι ο Βασίλης Πολυμερόπουλος, ο δικός μας Βασίλης, ο γενικός χειρουργός του Metropolitan Hospital που έτρεξε αυτή την ιλιγγιώδη απόσταση σε 26 ώρες 54 λεπτά και 34 δεύτερα και τερμάτισε πρώτος Έλληνας και δεύτερος της γενικής κατάταξης;
Σίγουρα κάτι κουβαλάει από το φρόνημα του Ευχίδα, του οπλίτη ημεροδρόμου που, το 479 π.Χ., μετά τη Μάχη των Πλαταιών και θέλοντας να φέρει στις Πλαταιές νέο «ιερό πυρ» από τους Δελφούς, γιατί οι κάτοικοι θεωρούσαν ότι αυτό που είχαν είχε μολυνθεί από την παρουσία των Περσών, έτρεξε την απόσταση Πλαταιές-Δελφοί-Πλαταιές, απόσταση 1000 σταδίων (περίπου 200 χιλιόμετρα) αυθημερόν, όπως, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, λέει το επίγραμμα που οι ευγνώμονες συμπατριώτες χάραξαν στο ταφικό του μνημείο. «Ευχίδας Πυθώδε τρέξας ήλθοε τώδ’ αυθημερόν».
Ο δικός μας Βασίλης όπως και όλοι οι αθλητές που συμμετείχαν δεν έτρεξαν γιατί τους ζητήθηκε να το κάνουν. Επέλεξαν ελεύθερα αυτοί οι ίδιοι να τρέξουν σ’ έναν αγώνα υψηλού συμβολισμού. Και αυτό είναι που κάνει τον δικό τους αγώνα άθλο. Έναν άθλο αντάξιο εκείνου του πρώτου, του Ευχίδα...
Συγχαρητήρια ιατρέ!
